જિનેશ્વર પ્રીતમ માહરો રે, ઓર ન ચાહું રે કંત;

રીઝ્યો સાહિબ સંગ ન પરિહરે રે, ભાંગે સાદિ અનંત.||૧||

 

પ્રીત સગાઈરે જગમાં સહુ કરે રે, પ્રીત સગાઈ ન કોય;

પ્રીત સગાઈરે નિરુપાધિક કહી રે, સોપાધિક ધન ખોય.||૨||

 

કોઈ કંત કારણ કાષ્ઠ ભક્ષણ કરે રે, મિલશું કંતને ધાય;

એ મેળો નવિ કદીયે સંભવે રે, મેળો ઠામ ન ઠાય.||૩||

 

કોઈ પતિરંજન અતિ ઘણું તપ કરે રે, પતિરંજન તન તાપ;

એ પતિરંજન મેં નવિ ચિત્ત ધર્યું રે, રંજન ધાતુ મિલાપ.||૪||

 

કોઈ કહે લીલા રે અલખ અલખ તણી રે, લખ પૂરે મન આશ;

દોષ રહિતને લીલા નવિ ઘટે રે, લીલા દોષ વિલાસ. ||૫||

 

ચિત્ત પ્રસન્ને રે પૂજન ફલ કહ્યું રે, પૂજા અખંડિત એહ;

કપટ રહિત થઈ આતમ અરપણા રે, આનંદધન પડ રહે. ||૬||