નાભિરાયા વંશે વારું ઉદયો દિણંદ,

દેવનો મેં દેવ દીઠો આદિ જિણંદ;

આદિ જિણંદ મરુદેવાનો

નંદ દેવનો મેં દેવ દીઠો આદિ જિણંદ.||૧||

 

મીઠું લાગે મહારાજ રુપ તારું આજ,

મુજરો લીયોને મારા સારોને કાજ;

દિવસ ઘણે દીઠો નાથ! મુને નેહ,

ઉપન્યો આનંદ તેનો કોણ લહે છેહ.||૨||

 

તા તા થૈ થૈ તાલ બાજે ધીન ધીન ધ્રોમ્,

મૃદંગ દેવદુંદુભિ બાજે ધ્રોમ્ કોમ્;

ૐ શંખ બાજે બાજે એક સાદ,

ધપમપ ધપમપ ધમકે બાદલ રસાદ.||૩||

 

કીટ ધીન કીટ થૈ થૈ થાય,

પધની ધપ મપ થઈ અતિ વાય;

ઘમ ઘમ ઘૂઘરા ઘમકે રે પાય,

ભણ ભણ ભણકારા ભેરીના થાય.||૪||

 

નાચી કૂદી પાય વંદી ભવિજન ભાવે,

ભક્તિથી ભગવંતને શીશ નમાવે;

મુક્તિની મોજ માંગું બે કરજોડ,

‘ઉદયરત્ન’ કહે પ્રભુ ભવદુઃખ છોડ. ॥५॥