તારક બિરુદ સુણી કરી, હું આવી ઊભો દરબાર;

પ્રભુ! ઘણી તાણ ન કીજિયે, મુજ ઉતારો પાર,

શ્રી શ્રેયાંસ સાહિબા…||૧||

કાળાદિક દૂષણ દાખતાં, દાતારપણું કિમ થાય;

જો વિણ અવલંબન તારીએ, જગ સઘળો તો જશ ગાય.||૨||

બાળકને સમજાવવા, કહેશો ભોલામણી વાત;

પણ હઠ કીધી મૂકીશ નહિ, વિણ તાર્યે ત્રિભુવન તાત.||૩||

જો મન તારણનું છે, તો ઢીલ તણું શું કામ;

ચાતક નિર્મૂક દુષણે, થઈ મેઘ ઘટા જગશ્યામ.||૪||

 

તુજ દરિસણથી તાહરો, હું કહેવાયો જગમાંય;

હવે મુજ કુણ લોપી શકે, બળિયાની ઝાલી બાંય.||૫||

 

વિષ્ણુકુમાર વાલેસરુ, પ્રભુ સિંહપુરીનો રાય;

લાખ ચોરાસી વરસનું, પ્રભુ પાળ્યું પૂરણ આય.||૬||

 

ધનુષ એંશી તનું શોભતું, ખડ્ગી લંછન જગદીશ;

હરખ ધરીને વિનવું, “સુમતિવિજય” કવિ શીશ.||૭||