જ્ઞાની વિણ કિણ આગળ કહીએ,

મનકી મન મેં જાણી રહીએ. ।।૧।।

ભૂંડી લાગે જણ-જણ આગે,

કહેતાં કાંઈ ન વેદન ભાગે હો. ।। ૨ ।।

 

અપનો ભરમ ગમાવે સાજન,

પરજન કામ ન આવે હો.||૩||

 

દુર્જન હોઈ સુપરે કરે હાસા,

જાણી પડ્યા મુંહ-માંગ્યા પાસા હો. ॥૪॥

 

તાથે મૌન ભલું મન આણી,

ધરી મન ધીર રહે નિજ પાણી હો.||૫||

 

કહે “જનહર્ષ’ કહેજો પ્રાણી,

કુંથુ જિણંદ આગે કહેવાણી હો. ।।૬।।