નિત્ય સમરું સાહિબ સયણા, નામ સુણતાં શીતલ શ્રવણા,

જિન દરિસણે વિકસે નયણા, ગુણ ગાતાં ઉલ્લસે વયણા રે;

શંખેશ્વર સાહિબ સાચો….. બીજાનો આશરો કાચો રે.||૧||

 

દ્રવ્યથી દેવ દાનવ પૂજે, ગુણ શાંત રુચિપણું લીજે;

અરિહા પદ પજ્જવ છાજે, મુદ્રા પદ્માસન રાજે રે.||૨||

 

સંવેગે તજી ઘરવાસો, પ્રભુ પાર્શ્વના ગણધર થાશો;

તવ મુક્તિપુરીમાં જાશો, ગુણીલોકમાં વયણે ગવાથાશ રે.||૩||

 

એમ દામોદર જિનવાણી, અષાઢી શ્રાવકે જાણી;

જિન વંદી નિજ ઘર આવે, પ્રભુ પાર્શ્વની પ્રતિમા ભરાવે રે.||૪||

 

ત્રણ કાલ તે ધૂપ ઉખેવે, ઉપકારી શ્રી જિન સેવે;

પછી તેહ વૈમાનિક થાવે, તે પ્રતિમા પણ તિહાં લાવે રે.||૫||

 

ઘણાં કાલ પૂજી બહુમાને, વળી સૂરજ ચંદ્ર વિમાને;

નાગલોકના કષ્ટ નિવાર્યા, જ્યારે પાર્શ્વ પ્રભુજી પધાર્યા રે.||૬||

 

યદુસૈન્ય રહ્યો રણ ઘેરી, જીત્યા નવિ જાયે વેરી;

જરાસંઘે જરા તવ મેલી, હરિ બલ વિના સઘળે ફેલી રે.||૭||

 

નેમીશ્વર ચોકી વિશાલી, અટ્ઠમ કરે વનમાલી;

તૂઠી પદ્માવતી બાલી, આપે પ્રતિમા ઝાકઝમાલી રે.||૮||

 

પ્રભુ પાર્શ્વની પ્રતિમા પૂજી, બળવંત જરા તવ ધ્રુજી;

છંટકાવ ન્હવણ જલ જોતી, જાદવની જરા જાય રોતી રે.||૯||

 

શંખ પૂરી સહુને જગાવે, શંખેશ્વર ગામ વસાવે;

મંદિરમાં પ્રભુ પધરાવે, શંખેશ્વર નામ ધરાવે રે.||૧૦||

 

રહે જે જિનરાજ હજુરે, સેવક મનવાંછિત પૂરે;

એ પ્રભુજીને ભેટણ કાજે, શેઠ મોતીભાઈને રાજે રે.||૧૧||

 

નાનો માણેક કેરા નંદ, સંઘવી પ્રેમચંદ વીરચંદ;

રાજનગરથી સંઘ ચલાવે, ગામે ગામના સંઘ મિલાવે રે.||૧૨||

 

અઢાર અટ્ટોત્તેર વરસે, ફાગણ વદિ તેરસ દિવસે;

જિન વંદી આનંદ પાવે, વચન રસ ગાવે રે. ॥१३॥