હો અવિનાશી! નાથ નિરંજન! સાહિબ મારો સાહિબ સાચો…

હો શિવવાસી! તત્ત્વપ્રકાશી! સાહિબ મારો સાહિબ સાચો ॥੧॥

 

ભવસમુદ્ર રહ્યો મહાભારી, કેમ કરી તરું હો અવિકારી,

બાંહ્ય ગ્રહીને કરો ભવપારી. સાહિબ. ।। ૨ ।।

 

વામાનંદન નયણે નિરખ્યા, આનંદના પુર હૈયે ઉમટ્યા,

કામીત પુરણ કલ્પતરુ ફળિયા. સાહિબ. ॥૩॥

 

મહિમા તારો છે જગભારી, પાર્શ્વ શંખેશ્વર તું જયકારી,

સેવકને દ્યો કેમ વિસારી. સાહિબŌ ।।૪।|

 

મારે તો પ્રભુ તું હી એક દેવા, ન ગમે કરવી બીજાની સેવા,

અરજ સુણો પ્રભુ દેવાધિદેવા. સાહિબ।।૫ ।।

 

સાતરાજ અલગા જઈ બેઠા,પણ ભક્તે અમ મનમાંહે પેઠા,

વાચક ‘યશ’ કહે નયણે દીઠા. સાહિબ. ।।૬।।