ગોયમ કહે સુણો વીરજી રે, વાલેશ્વર ગુણગેહ;

વિશ્વાસ મુજને એટલો રે, ઈમ કિમ તોડશો નેહ,

હો વીરજી! શું કીધું તેહ, છટકીને દીધો છેહ.||૧||

 

કામ ભળાવી તેં પ્રભુજી, મુજને મૂક્યો દૂર;

અંત સમય રાખ્યો નહીં, સેવક ચરણે નૂર.||૨||

 

કેડ લાગીશું તુમ કને રે, માંગત કેવળ ભાગ?

ઈમ બહાના દેઈ ગયા રે, શું ન હતી મુક્તિમાં જગ.||૩||

 

મોહ તોડી મૂકી જશો રે, પહેલા જો જાણત એહ;

તો તુમ સાથે એવડો રે, શાને કરત હું સ્નેહ.||૪||

 

ગોયમ ગોયમ કહીને રે, બોલાવતા કેઈવાર;

ઈણવેળા તે કિંહા ગયો રે, તુમ મન કેરો પ્યાર.||૫||

 

તેં પણ છળ જ્યાં એમ રે, તો શું અવરની વાત;

ઈમ છળ કરતાં તુજને રે, ન આવી શરમ તિલમાત્ર.||૬||

 

ઈમ ઓલંભા દેઈ કરી રે, જીત્યો મોહ વિકાર;

કેવળસિરિ વર્યા રે, “કનકવિજય’ જયકાર.||૭||