તાર હો તાર પ્રભુ મુજ સેવક ભણી,

જગતમાં એટલું સુયશ લિજે;

દાસ અવગુણ ભર્યો જાણી પોતા તણો,

દયાનિધિ દીન પર દયા કીજે.||૧||

 

રાગ દ્વેષે ભર્યો મોહ વૈરી નડયો,

લોકની રીતમાં ઘણું ય રાતો;

ક્રોધ વશ ધમધમ્યો, શુદ્ધ ગુણ નવિ રમ્યો,

ભમ્યો ભવ માંહી હું વિષય માતો.||૨||

 

આદર્યું લોક ઉપચારથી,

શાસ્ત્ર અભ્યાસ પણ કાંઈ કીધો;

શુદ્ધ શ્રદ્ધાન વળી આત્મ અવલંબન વિણ,

તેહવો કાર્ય તિણે કો ન સીધો.||૩||

 

સ્વામી દરિશણ સમો નિમિત્ત લહી નિરમળો,

જો ઉપાદાન એ શુચિ ન થાશે;

દોષ કો વસ્તુનો અહવા ઉદ્યમ તણો

, સ્વામી સેવા સહી નિકટ લાશે.||૪||

 

ઓળખી સ્વામીને જે ભજે,

દરિશણ શુદ્ધતા તેહ પામે;

જ્ઞાન ચારિત્ર તપ વીર્ય ઉલ્લાસથી,

કર્મ ઝીપી વસે મુક્તિ ધામે.||૫||

 

જગત વત્સલ મહાવીર જિનવર સુણી,

ચિત્ત પ્રભુ ચરણને શરણ વાસ્યો;

તારજો બાપજી બિરુદ નિજ રાખવા,

દાસની સેવના રખે ન જોશો.||૬||

 

માનજો શક્તિ એ આપજો,

ભાવ સ્યાદ્વાદતા શુદ્ધ ભાસે;

સાધી સાધક દશા સિદ્ધતા અનુભવી,

‘દેવચંદ્ર’ વિમલ પ્રભુતા પ્રકાશે.||૭||