તો શું પ્રીત બંધાણી જગતગુરુ! તો શું પ્રીત બંધાણી;
વેદ અરથ કહી મોં બ્રાહ્મણકું, ખિણમેં કીધો ગુણ ખાણી. ॥੧॥
બાલક પરે મેં જે જે પૂછ્યું, તે ભાખ્યું હિત આણી;
મુજ કાલાને કુણ સમજાવે, તો બિન મધુરી વાણી.॥२॥
વયણ સુધારસ વરસી વસુધા, પાવન ખેત સમાણી;
નર નારકી તિરિ પ્રમોદિત બોધિત, તોહિ ગુણમણી ખાણી. ।।૩।।
પાઉં પરું અબ જાઈ, કિનકી પકરું પાની;
કુણ મુજ ગોયમ કહી બોલાવે, તો સમ કુણ વખાણી. ॥४॥
અઈમુત્તો આયો મુજ સાથે, રમતો કાચલી પાણી;
કેવલ કમલા ઉસકું દિની, યાહિ કિરતી નહિ છાની. ॥५॥
ચઉદ સહસ અણગારમાં, મોટો કીનો કાહું પિછાની;
અંતિમ અવસર કરુણા સાગર, દૂરે ભેજ્યો જાણી. ॥૬॥
ભાગ ન માંગત સ્વામી, રહેત ન છેડો તાણી;
બિચમેં છોડ ગયે શિવમંદિર, લોકમાં હોત કહાણી. ॥७॥
ખામી કુછ ખિજમત મેં કીની, તાકી યાહિ કમાણી;
સ્વામી ભાવ લહે સુસેવક, યાહિ વાત નિપાની.॥८॥
