અબોલડાં શાના લીધાં છે રાજ, જીવજીવન પ્રભુ માહરા;
તમે અમારા અમે તમારા, વાસ નિગોદમાં રહેતાં. ||1||
કાલ અનંતના સ્નેહી પ્યારા, કદીય ન અંતર કરતા;
બાદર સ્થાવરમાં બેહુ આપણ, કાલ અસંખ્ય નિગમતાં||2||
વિકલેન્દ્રિયમાં કાલ સંખ્યાતા,વિસર્યા નવિ વિસરતા;
નરકસ્થાને રહ્યા બેહુ સાથે, તિહાં પણ બહુ દુઃખ સહતા. ||3||
પરમાધામી સન્મુખ આપણ, ટગ મગ નજરે જોતાં
દેવના ભવમાં એક વિમાને, દેવનાં સુખ અનુભવતા.||4||
એકણ પાસે દેવશય્યામાં, થેઈ થેઈ નાટક સુણતાં;
તિહાં પણ તમે અને અમે બેઉ સાથે, જિનજન્મ મહોત્સવ કરતા. ||5||
તિર્યંચગતિમાં સુખદુઃખ અનુભવતા, તિહાં પણ સંગ ચલંતા;
એક દિન સમવસરણમાં આપણ, જિનગુણ અમૃત પીતા. ॥६॥
એક દિન તમે અને અમે બેઉં સાથે, વેલડી વળગીને ફરતા;
એક દિન બાળપણામાં આપણે, ગેડી દડે નિત્ય રમતાં.॥७॥
તમે અને અમે બેઉ સ્વરુપી, એવી કથા નિત્ય કરતા;
એક કુલ એક ગોત્ર એકઠેકાણે, એક જ થાળીમાં જમતા. ॥8॥
એક દિન હું ઠાકોર તમે ચાકર, સેવા માહરી કરતા;
આજ તો આપ થયા જગ ઠાકોર, સિદ્ધિવધૂના પનોતા. ॥9॥
કાલ અનંતનો સ્નેહ વિસારી, કામ કીધાં મનગમતાં
હવે અંતર કેમ કીધું પ્રભુજી, ચૌદ રાજ જઈ પહોંતા. ॥10॥
