અબોલડાં શાના લીધાં છે રાજ, જીવજીવન પ્રભુ માહરા;

તમે અમારા અમે તમારા, વાસ નિગોદમાં રહેતાં.||૧||

 

કાલ અનંતના સ્નેહી પ્યારા, કદીય ન અંતર કરતા;

બાદર સ્થાવરમાં બેહુ આપણ, કાલ અસંખ્ય નિગમતાં.||૨||

 

વિકલેન્દ્રિયમાં કાલ સંખ્યાતા, વિસર્યા નવિ વિસરતા;

નરકસ્થાને રહ્યા બેહુ સાથે, તિહાં પણ બહુ દુઃખ સહતા.||૩||

 

પરમાધામી સન્મુખ આપણ, ટગ મગ નજરે જોતાં;

દેવના ભવમાં એક વિમાને, દેવનાં સુખ અનુભવતા.||૪||

 

એકણ પાસે દેવશય્યામાં, થેઈ થેઈ નાટક સુણતાં;

અને અમે બેઉ સાથે, જિન જન્મ મહોત્સવ કરતા.॥૫॥

 

તિર્યંચગતિમાં સુખદુઃખ અનુભવતા, તિહાં પણ સંગ ચલંતા;

એક દિન સમવસરણમાં આપણ, જિનગુણ અમૃત પીતા.||૬||

 

એક દિન તમે અને અમે બેઉં સાથે, વેલડી વળગીને ફરતા;

એક દિન બાળપણામાં આપણે, ગેડી દડે નિત્ય રમતાં.||૭||

 

 તમે અને અમે બેઉ સિદ્ધ સ્વરુપી, એવી કથા નિત્ય કરતા;

એક કુલ એક ગોત્ર ઠેકાણે, એક જ થાળીમાં જમતા.||૮||

 

એક દિન હું ઠાકોર તમે ચાકર, સેવા માહરી કરતા;

આજ તો આપ થયા જગ ઠાકોર, સિદ્ધિવધૂના પનોતા.||૯||

 

કાલ અનંતનો સ્નેહ વિસારી, કામ કીધાં મનગમતાં;

હવે અંતર કેમ કીધું પ્રભુજી, ચૌદ રાજ જઈ પહોંતા.||૧૦||

 

“દીપવિજય’ કવિરાજ પ્રભુજી, જગતારણ જગનેતા;

નિજ સેવકને યશપદ દીજે, અનંત ગુણે ગુણવંતા.||૧૧||