અબ મેં સાચો સાહિબ પાયો, અબ મેં સાચો સાહિબ પાયો;

યાકિ સેવ કરત હું યાકું, મુજ મન પ્રેમ સુહાયો.||૧||

 

ઠાકુર ઓર ન હોવે અપનો, જો દીજે ઘર માયો;

સંપત્તિ અપની ખિનુ મેં દેવે, વેં તો દિલ મેં ધ્યાયો.||૨||

 

ઓરનકી જન કરત ચાકરી, દૂર દેશ પાય ઘાસે;

અંતરયામી ધ્યાને દીસે, વેં તો અપને પાસે.||૩||

 

ઓર કબહું કોઉં કારન કોપ્યો, બહોત ઉપાય ન તૂસે;

ચિદાનંદ મેં મગન રહતું હે, વેં તો કબહું ને રુસે.||૪||

 

ઓરનકી ચિંતા ચિતિ ન મિટે, સબ દિન ધંધે જાવે;

ગુન પૂરન સુખ ખેલે, વેં તો અપને ભાવે.||૫||

 

પરાધીન હેભોગ ઓરકો, તા તેં હોત વિયોગી;

સદા સિદ્ધ સમ શુદ્ધ વિલાસી, વેં તો નિજ ગુન ભોગી.||૬||

 

જ્યૌં જાનો ત્યૌં જગ જન જાનો, મેં તો સેવક ઉનકો

 પક્ષપાત તો પર ૂ હોવે, રાગ ધરત હું ગુનકો.||૭||

 

ભાવ એક હે સબ જ્ઞાની કો, મૂરખ ભેદ ન ભાવે;

અપનો સાહિબ જો પહિચાને, સો “જસ” લીલા પાવે.||૮||