અબ મોહે! ઐસી આય બની, (૨)

અબ૦।।૧।।

શ્રી શંખેશ્વર પાર્શ્વ જિનેશ્વર, મેરે તું એક ઘણી.

તુમ બિન કોઉ ચિત્ત ન સુહાવે, આવે કોડી ગુણી;

મેરો મન તુજ ઉપર રસિયો, અલિ જિમ કમલ ભણી.

અબ૦।। ૨ ।। તુમ નામે સવિ સંકટ ચૂરે, નાગરાજ ધરણી;

અબ૦ ||૩ ॥

નામ જપું નિશિ વાસર તેરો, એ મુજ શુભ કરણી.

કોપાનલ ઉપજાવત દુર્જન, મથન વચન અરણી;

નામ જપું જલધાર તિહાં તુજ, ધારું દુઃખ હરણી. અO ।। ૪ ।

મિથ્યામતિ બહુ જન હૈ જગ મેં, પદ ન ધરત ધરણી;

ઉનસે અબ તુજ ભક્તિ પ્રભાવે, ભય નહિ એક કણી.

અબ.।।૫।। સજ્જન નયન સુધારસ અંજન, દુર્જન રવિ ભરણી;

તુજ મૂરતિ નીરખે સો પાવે, સુખ “જસ’ લીલ ઘણી. અબ૦।।૬।।