અનંત પ્રભુ કે આશ કી, આઈ બની હૈ ઐસી;

ધન શિખી ચંદ ચકોર જ્યું, જલ ને મીન જેસી.||૧||

 

ઔરશું રતિ સબ વિસારી, પ્રભુ કી લગે પ્યારી;

જનમ જનમ અબ ચાહતે હૈં, ઈનહી શું યારી.||૨||

નૈન ન ચાહે ઔર કું, લગન જોર લગી હૈ;

જહાં ઔર જપે નહીં, ભ્રાન્ત દૂર ભગી હૈ.||૩||

 

પંચ વિષય સુખ પાસે સે, દુનિયા કા દિલાસા;

જીવ અબ જાને ઝહેરશાં, નહિ ઔર કી આશા.||૪||

 

આખર આપ સમા કરે, સેવક કો સ

‘ઉદય’ વદે સબ છોડ કે, મિલું ઉપસે ધાઈ.