અનંતવિરજ અરિહંત! સુણો મુજ વિનતિ,
અવસર પામી આજ કહું જે દિલ છતી;
આતમસત્તા હારી સંસારે હું ભમ્યો,
મિથ્યા અવિરતિ રંગ કષાયે બહુ દમ્યો.||૧||
ક્રોધ દાવાનલ દગ્ધ માનવિષધર ડસ્યો,
માયાજાલે બદ્ધ લોભ અજગર ગ્રસ્યો;
મન વચન કાયાના યોગ ચપળ થયા પરવશા,
પુદ્ગલ પરિચય પાપતણી અહિનિશ દશા.||૨||
કામરાગે અણનાથ્યા સાંઢ પરે ધસ્યો,
સ્નેહરાગની રાચે ભવપિંજર વસ્યો;||૩||
દૃષ્ટિરાગ રુચિ કાચપાચ સમકિત ગણું,
આગમ રીતે નાથ! ન નિરખું નિજપણું.||૪||
ધર્મ દેખાડું માંડ, ભાંડ પરે અતિ લવું,
“અચરે અચરે રામ” શુક પરે જપું;
કપટપટું નટુવા પરે મુનિમુદ્રા ધરું, સુખપોષ ભરું.||૫||
એક દિનમાં નવ વાર ‘કરેમિ ભંતે’ કરું,
ત્રિવિધ ત્રિવિધ પચ્ચક્ખાણ ક્ષણ એક ન વિસરું;
મા-સાહસ ખગ રીતિ નીતિ ઘણી કહું,
ઉત્તમ કુલવટ વાટ ન તે પણ નિરવહું||૬||
દીનદયાળ! કૃપાળ! પ્રભુ! મહારાજ! છો,
જાણ આગળ શું કહેવું? ગરીબનિવાજ છો;
પૂરવ ધાતકી ખંડ નલિની વિજયાવતી,
નયરી અયોધ્યા નાયક, લાયક યતિપતિ.||૭||
મેઘમહીપ મંગલાવતી સુત વિજયાવતી,
આ નંદન ગજલંછન જગ જન તારતિ;
“ક્ષમાવિજય’ જિનરાજ! અપાય નિવારજો,
વિહરમાન ભગવાન! સુનજરે તારજો.||૮||