અષ્ટ ભવાંતર વાલહો રે…

મુગતિ નારીશું આપણે રે, સગપણ કોઈ ન કામ.

ઘર આવો હો વાલમ ઘર આવો, મારી આશાના વિસરામ;

રથ ફેરો હો સાજન રથ ફેરો, સાજન માહરા મનોરથ સાથ.||૧||

 

નારી પખે શો નેહલો રે, સાચ કહે જગનાથ;

ઈશ્વર અરધાંગે ધરી રે, તું મુજ ઝાલે ન હાથ.||૨||

 

પશુજનની કરુણા કરી રે, આણી હૃદય મોઝાર

 માણસની કરુણા નહિ રે, એ કુણ ઘર આચાર.||૩||

 

પ્રેમ કલ્પતરુ છેદિયો રે, ધરીયો યોગ ધતૂર;

ચતુરાઇરો કુણ કહે રે, ગુરુ મિલિઓ જગશૂર.||૪||

 

 માહરું તો એમાં કશું નહિ રે, આપ વિચારો રાજ;

રાજસભામાં  બેસતાં રે, કીસકી વધસે લાજ.||૫||

પ્રેમ કરે જગ જન સહુ રે, નિરવાહે તે ઓર;

પ્રીત કરીને છાંડી દેરે, તેહ શું ચાલે ન જોર.||૬||

 

જે મનમાં એહવું હતું રે, નિસપતિ કરત ન જાણ;

નિસપતિ કરીને છાંડતા રે, માણસ હુવે નુકસાન.||૭||

 

દાન સંવત્સરી રે, સહુ લહે વાંછિત પોષ;

સેવક વાંછિત નવિ લહે રે, તે સેવકનો દોષ.||૮||

 

સખી કહે એ ‘શામળો’ રે, હું કહું લક્ષણ શ્વેત;

ઈણી લક્ષણ સાચી સખી રે, આપ વિચારો હેત.||૯||

 

રાગીશું રાગ સહુ કરે, વૈરાગીથી શો રાગ;

રાગ વિના કિમ દાખવો રે, મુગતિ સુંદરી માગ. ॥१०॥

 

એક ગુહ્ય ઘટતું નહિ રે, સઘલોય જાણે લોગ;

અનેકાંતિક ભોગવોરે, બ્રહ્મચારી ગત શોગ.||૧૧||

 

જિણ જોણે તુજને જોઉં રે, તિણ જોણે જુવો રાજ;

એક વાર મુજને જુવો રે, તો સીઝે મુજ કાજ. ॥१૨॥

 

મોહ દશા ધરી ભાવતાં રે, ચિત લહે તત્ત્વ વિચાર;

વીતરાગતા આદરી રે, પ્રાણનાથ નિરધાર. ॥१३॥

 

સેવક પણ તે આદરે રે, તો રહે સેવક મામ;

આશય સાથે ચાલીયેરે, એહ જ રુડું કામ. ॥१४॥

 

ત્રિવિધ યોગ ધરી આદર્યો રે, નેમનાથ ભરથાર;

ધારણ પોષણ તારણો રે, નવસર મુગતાહાર.||૧૫||

 

કારણરુપી પ્રભુ ભજ્યો રે, ગણ્યો ન કાજ અકાજ;

કપા કરી પ્રભુ દીજીયે રે, ‘આનંદઘન’ પદ રાજ ॥१६॥