बापलडा रे पातिकडा तुमे…
(राग: चार दिवसना…/ मेरे नैना…/ फूल तुमे भेजा… तुज शासनरस अमृत…)
बापलडा रे पातिकडा तुमे, शुं करशो हवे रहीने;
श्री सिद्धाचल नयणे निरख्यो, दूर जाओ तमे वहीने रे. ॥१॥
काळ अनादि लगे तुम साधे, प्रीत करी निरवहीने रे;
आज थकी प्रभु चरणे रहेवुं, एम शीखवीयुं मनने रे. ॥२॥
दुषम काले इणे भरते, मुक्ति नहीं संघयणने रे;
पण तुम भक्ति मुक्तिने खेंचे, चमक उपल जिम लोहने रे. ॥३॥
शुद्ध सुवासन चूरण आप्यु, मिथ्या पंक शोधनने रे;
आतम भाव थयो मुज निर्मळ, आनंदमय तुज भजने रे. ॥੪॥
अक्षय निधान तुज समकित पामी, कुण वंछे चल धनने रे;
शांत सुधारस नयण कचोले, सींचो सेवक तनने रे. ॥५॥
बाह्य अभ्यंतर शत्रु केरो, भय न होवे हवे मुजने रे;
सेवक सुखीयो सुजस विलासी, ए महिमा प्रभु तुजनो रे. ॥६॥
नाम मंत्र तुमारो साध्यो, ते थयो जग मोहनने रे;
तुज मुख मुद्रा निरखी हरखूं, जिम चातक जलधरने रे. ॥७॥
तुज विण अवरने देव करीने, नव चाहु फरी फरीने रे;
‘ज्ञानविमल’ कहे भवजल तारो, सेवक बांह्य ग्रहीने रे. ॥ ८॥