चउमासी पारणुं आवे, करी विनति निज घर जावे,

 प्रिया पुत्रने वात जणावे, पटकुल जरी पथरावे रे.

महावीर प्रभु घेर आवे,

जीरण शेठजी भावना भावे रे, महावीर प्रभु घेर आवे. १

ऊभी शेरीअे जळ छंटकावे, जाई केतकी फूल बिछावे,

 निज घर तोरण बंधावे, मेवा मिठाई थाळ भरावे रे.

महा० २

 अरिहाने दान ज दीजे, देतां जे देखीने रीझे;

 षट्‌मासी रोग हरीजे, सीझे दायक भव त्रीजे रे.

महा० ३

 जिनवरनी सन्मुख जाउं, मुज मंदिरीये पधरावुं,

 पारणुं भली भाते करावुं , जुगते जिनपूजा रचावुं रे.

महा० ४

पछी प्रभुने वोळावा जईशुं, कर जोडीने सन्मुख रहीशुं;

नमी वंदीने पावन थईशुं, विरति अति रंगे वहीशुं रे.

महा० ५

दया दान क्षमा शील धरशुं, उपदेश सज्जनने करशुं;

सत्य ज्ञान दशा अनुसरशुं, अनुकंपा लक्षण वरशुं रे.

महा० ६

अेम जीरण शेठ वदंता; परिणामनी धारे चढंता,

श्रावकनी सीमे ठरंता, देवदुंदुभि नाद सुणंता रे.

महा० ७

 करी आयु पूरण शुभ भावे, सुरलोक अच्युते जावे;

 शातावेदनीय सुख  पावे, ‘शुभवीर’ वचनरस गावे रे.

महा० ८