દેખણ દેરે સખી! મુને દેખણ દે, ચંદ્રપ્રભ મુખચંદ; સખી૦

 ઉપશમ રસનો કંદ સખી૦, ગત કલિમલ દુઃખદંદ. સખી૦ ॥१॥

 

સૂક્ષ્મ નિોદે નદેખીયો સખી૦, બાદર અતિહી વિશેષ; સખી૦

પુઢવી આઉ ન લેખીયો સખી૦, તેઉ-વાઉ ન લેશ. સખી૦ ॥२॥

 

વનસ્પતિ અતિ ઘણ દીહા સખી૦, દીઠો નહિ દીદાર; સખી૦

બિતિ ચઉરિંદિ જળલિહા સખી૦,

ગતસન્ની પણ ધાર. સખી૦ ।। ૩ ||

 

સુરતિરિ નિરય નિવાસમાં સખી૦, મનુજ અનારજ સાથ; સખી૦

 અપજ્જત્તા પ્રતિભાસમાં સખી૦,

ચતુર ન ચઢિઓ હાથ. સખી૦ ||૪ ।।

 

ઈમ અનેક થલ જાણીએ સખી૦, દરિસણ વિણ જિનદેવ; સખી૦

 આગમથી મતિ આણીયે સખી૦,કીજે નિર્મલ સેવ. સખી૦||૫||

નિર્મલ સાધુ ભગતિ લહી સખી૦, યોગ અવંચક હોય; સખી૦,

કિરિયા તિમ સહી સખી૦, ફળ અવંચક જોય. સખી૦ ।।૬।।

 

પ્રેરક અવસર જિનવરુ સખી૦, મોહનીય ક્ષય થાય; સખી૦

કામિત પૂરણ સુરતરુ સખી૦,“આનંદઘન’ પ્રભુ પાય. સખી૦ ।।૭ ।।