દીન દુખિયાનો તું છે બેલી, તું છે તારણહાર,

તારા મહિમાનો નહીં પાર;

રાજપાટને વૈભવ છોડી, છોડી દીધો સંસાર.તારા૦ ||૧ ।।

 

ચંડકૌશિયો ડશિયો જ્યારે, દૂધની ધારા પગથી નીકળે;

વિષને બદલે દૂધ જોઈને, ચંડકૌશિયો આવ્યો શરણે;

ચંડકૌશિયાને તેં તારી, કીધો ઘણો ઉપકાર.||૨||

 

કાનમાં ખીલા ઠોક્યા જ્યારે, થઈ વેદના પ્રભુને ભારે;

તોએ પ્રભુજી શાંત વિચારે, ગોવાળનો નહીં વાંક લગારે;

ક્ષમા તે જીવોનો, તારી દીધો સંસાર. તારા૦ ||૩||

 

મહાવીર મહાવીર ગૌતમ પુકારે, આંખેથી આંસુની ધારા વહાવે;

ક્યાં ગયા એકલા છોડી મુજને, હવે નથી કોઈ જગમાં મારે;

પશ્ચાત્તાપ કરતાં કરતાં, ઊપન્યું કેવલજ્ઞાન. ता२८०॥४॥

 

‘જ્ઞાનવિમલ’ ગુરુ વયણે આજે, ગુણ તમારા ભાવે ગાવે;

થઈ સુકાની તું પ્રભુ આવે, ભવજલ નૈયા પાર ઉતારે;

અરજ અમારી દિલમાં કરીએ વંદન વારંવાર. તારા૦ ।।૫