જગ જનમન રંજે રે, મન્મથ બલ ભંજે રે;

નવિ રાગ નવિ દોષ, તું અંજે ચિત્તશ્યું રે.||૧||

શિર છત્ર બિરાજે રે, દેવદુંદુભિ બાજે રે;

ઠકુરાઈ ઈમ છાજે રે, તો ભી અકિંચનો રે.||૨||

થિરતા ધૃતિ સારી રે, વરી સમતા નારી રે;

બ્રહ્મચારી શિરોમણિ રે, તો પણ તું સુણ્યો રે.||૩||

 

ન ધરે ભવ રંગો રે, નવિ દોષ આસંગો રે;

મૃગલંછન ચંગો રે, તો પણ તું સહી રે.||૪||

 

તુજ ગુણ કુણ આખે રે, જગ કેવલી પાખે રે;

સેવક “જશ’ ભાખે રે, અચિરાસુત તું જયો રે.||૫||