લઘુ પણ હું તુમ મન નવિ માવું રે, જગગુરુ!

તુમને દિલમાં લાવું રે; કુણને દીજે એ શાબાશી રે,

કહો શ્રી સુવિધિ જિણંદ! વિમાસી રે.

મુજ મન અણુ માંહે ભગતિ છે ઝાઝી રે,

તેહ દરીનો તું છે માઝી રે;

યોગી પણ જે વાત ન જાણે રે,

એ અચરિજ કુણથી હુઓ ટાણે રે.

અથવા થિરમાંહે અથિર ન માવે રે,

મોટો ગજ દર્પણમાં આવે રે;

જેહને તેજે બુદ્ધિપ્રકાશી રે, તેહને દીજે એ શાબાશી રે,

ઊર્ધ્વ મૂલ તરુવર અધ શાખા રે,

છંદ પુરાણે એહવી છે ભાષા રે;

અચરિજવાળે અચરિજ કીધું રે,

લાડ કરી જે બાળક બોલે રે,

માતપિતા મન અમીયને તોલે રે;

શ્રી નયવિજય વિબુધનો શીશો રે,

“જશ” કહે એમ જાણો જગીશો રે.