म्हारो मुजरो ल्योने राज, साहिब शान्ति ! सलूणा.

अचिराजीना नंदन तोरे,

 दरिसन हेते आव्यो,

समकित रीझ करोने स्वामी !

 भक्ति भेटणुं लाव्यो. म्हारो० १

 दुःखभंजन छे बिरुद तमारुं,

अमने आश तुमारी;

तुमे नीरागी थईने छूटो,

 शी गति होशे अमारी ? म्हारो० २

कहेशे लोक न ताणी कहेवुं,

अेवडुं स्वामी आगे;

पण बाळक जो बोली न जाणे,

 तो किम वहालो लागे ? म्हारो० ३

म्हारे तो तुं समरथ साहिब,

 तो किम ओछुं मानुं;

 चिंतामणि जेणे गांठे बांध्युं,

तेहने काम किश्यानुं ? म्हारो० ४

अध्यातम रवि ऊग्यो मुज घट,

मोह तिमिर हयुँ जुगते;

विमलविजय वाचकनो सेवक,

“राम” कहे शुभ भगते. म्हारो० ५