मुज मनडामां तुं वस्यो रे, ज्युं पुष्पोमां वास;
अलगो न रहे अेक घडी रे, सांभरे श्वासोश्वास,
तुजशुं रंग लाग्यो. रंग लाग्यो साते धात, तुजशुं रंग लाग्यो,
श्री जिनराज, तुजशुं रंग लाग्यो, त्रिभुवननाथ, तुजशुं० १
शीतळ स्वामी जे दिने रे,
दीठो तुम देदार;
ते दिनथी मन माहरुं रे,
लाग्युं ताहरी लार. तुजशुं० २
मधुकर चाहे मालतीने,
चाहे चंद्र चकोर;
तिम मुजने प्रभु ताहरी रे,
लागी लगन अति जोर. तुजशुं०३
भर्या सरोवर ऊलटे रे,
नदियां नीर न माय;
तो पण याचे मेघकुं रे,
जिम चातक जगमांय. तुजशुं० ४
तिम जगमांहे तुम विना रे,
मुज मन नावे रे कोय;
“उदय” वदे पद सेवना रे,
दीजे सन्मुख जोय. तुजशुं० ५
