નેમિ નિરંજન નાથ હમારો, અંજન વર્ણ શરીર,

પણ અજ્ઞાન તિમિરને ટાળે, જીત્યો મન્મથ વીર;

પ્રમ! પ્રેમ ધરીને પાય, પામો પરમાનંદા,

યદુકુલ ચંદારાય, માતા શિવાદેવી નંદા.||૧||

 

રાજીમતી શું પૂરવ ભવની, પ્રીત ભલી પરે પાળી;

પાણિગ્રહણ સંકેતે આવી, તોરણથી રથ વાળી.||૨||

 

અબલા સાથે નેહ ન જોડયો, તે પણ ધન્ય કહાણી;

એક રસે બેઉ પ્રીત થઈ તો, કીર્તિ ક્રોડ ગવાણી.||૩||

 

ચંદન પરિમલ જિમ ખીર ઘૃત, એક રુપ નવિ અળગા;

ઈમ જે પ્રીત નિવારે અહોનિશ, તે ધન ગુણશું વળગા. પ્રણમો૦।।૪ ।।

 

ઈમ એકાંગી જે નર કરશે, તે ભવસાગર તરશે;

“જ્ઞનવિમલ’ લીલાતે લહેશે, શિવસુંદરી તસવરસે. ||૫||