ઋષભ જિણંદા ઋષભ જિણંદા, તુમ દરિસન હુએ પરમાનંદા;

અહર્નિશ ધ્યાઉં તુમ દેદારા, મહેર કરીને કરજો પ્યારા.||૧||

 

આપણને પૂંઠે જે વળગા, કિમ સરે તેહને કરતા અળગા;

અળગા કીધા પણ રહે વળગા,

મોરપીંછ પરે ન હુએ ઊભગા. ।। ૨ ।।

 

તુમ પણ અળગે થયે કિમ સરશે, ભક્તિ ભલી આકર્ષી લેશે;

ગગને ઊડે જિમ દૂરે પડાઈ, દોરી બળે હાથે રહે આઈ. ॥३॥

 

મુજ મનડું છે ચપલ સ્વભાવે, તોયે અંતર્મુહૂર્ત પ્રસ્તાવે;

તું તો સમય બદલાયે, ઈમ કિમ પ્રીતિ નિર્વાહો થાયે. ।।૪।।

 

તે માટે તું સાહિબ માહરી, હું છું સેવક ભવોભવ તાહરો;

એહ સંબંધે મા હોજો ખામી, ‘વાચક માન” કહે શિરનામી. ॥૫॥