સેવો ભવિયાં વિમલ જિણેસર, દુલ્લહા સજ્જન સંગાજી;

એહવા પ્રભુનું દરિશન લેવું, તે આળસ માંહે ગંગાજી. ॥੧॥

 

અવસર પામી આળસ કરશે, તે મૂરખમાં પહેલોજી;

જેમ ઘેબર દેતાં, હાથ ન માંડે ઘેલોજી.॥२॥

ભવ અનંતમાં દર્શન દીઠું,પ્રભુ એહવા દેખાડેજી;

ગ્રંથિ જે પોળ પોળિયો, કર્મ વિવર ઉઘાડેજી. ॥३॥

 

તત્ત્વ પ્રીતિકર પાણી પાએ, વિમલા લોકે આંજીજી;

ગુરુ પરમાન્ન દિયે તવ, ભ્રમ નાંખે સવિ ભાંજીજી. ॥४॥

 

ભ્રમ ભાંગ્યો તવ પ્રભુશું પ્રેમે, વાત કરું મન ખોલીજી;

સરલતણે જે હઈડે આવે, તેહ જણાવે બોલીજી.‌॥५॥

 

શ્રી નયવિજય વિબુધ પય સેવક, વાચક ‘યશ’ કહે સાચુંજી;

કોડિ કપટ જો કોઈ દિખાવે, તોયે પ્રભુ વિણ નવિ રાચુંજી.‌॥६॥