શરણ તુમારે આયો જિણંદરાય!, શરણ તુમારે આયો ;

પકડી જકડી મોહ મહારાયે, ચિહું ગતિ ચોક ફિરાયો.||૧||

 

નરક નિગોદને બંદીખાને, કાળ અનંત રઝળાયો;

પાયા અતિ મહામદના પ્યાલા, બહુ વિપરીત ભમાયો.||૨||

 

મોહતણી રાણી મહામૂઢતા, તેણે હું ધંધે લગાયો;

છાઈ રહ્યાં મુજ આંતર લોચન, આપકું આપ ભૂલાયો.||૩||

 

મહા મંત્રીશ્વર મોહરાય કો, મિથ્યાદર્શ કહાયો;

કુદેવ કુગુરુ કુધર્મની સંગે, સૂધ બુધ સઘલી હરાયો.||૪||

 

નાના વેશ ભેખ પાખંડે, મર્કટ નાચ નચાયો;

વિપર્યાસ આસન પર મંડપ, ચિત્ત વિક્ષેપ રચાયો.||૫||

 

સુણો અરદાસ સમર્થ પાર્શ્વ પ્રભુ, પંચાસર સુખદાયો;

અંતરંગ રિપુ ભય સવિ નાઠો, જો “વિનયે’ પ્રભુ ધ્યાયો.||૬||