સુણ સુગુણ સનેહી સાહિબા!, ત્રિશલાનંદન મહાવીર! રે;

શાસનનાયક! જગધણી!, શિવદાયક! ગુણ ગંભીર રે.||૧||

 

તુમ સરીખા મુજ શિર છતે, હવે મોહ તણું નહીં જોર રે;

રવિ ઉદયે કહો કિમ રહે, અંધકાર અતિ ઘનઘોર રે.||૨||

 

વેષ રચી બહુ નવ નવા, હું નાચ્યો વિષમ સંસાર રે;

હવે ચરણ શરણ તુજ આવિયો, મુજ ભવની ભાવઠ વાર રે.||૩||

 

હું નિર્ગુણો તો પણ તાહરો, સેવક છું કરુણાનિધાન રે;

મુજ મનમંદિર આવી વસો, જિમ નાસે કર્મ નિદાન રે.||૪||

 

મનમાં છો કિશ્યું, મુજ મહેર કરો જિનરાજ રે;

સેવકના કષ્ટ નવિ ટળે, એ સાહિબને શિર લાજ રે.||૫||

 

તું અક્ષયસુખ અનુભવે, તસ અંશ દીજે મુજ એક રે;

તો ભાંજે દુઃખ ભવોભવ તણાં, વળી પામું પરમ વિવેક રે.||૬||

 

કહું મુજ મન વાતડી, તુમે સર્વ વિચારના જાણ રે;

“વાચક જશ’ એમ વીનવે, પ્રભુ! દેજો ક્રોડ કલ્યાણ રે.||૭||