ताहरी अजबशी योगनी मुद्रा रे, लागे मुने मीठी रे,

अे तो टाले मोहनी निद्रा रे, प्रत्यक्ष दीठी रे.

लोकोत्तरशी जोगनी मुद्रा,

निरुपम आसन सोहे;

 सरस रचित शुक्लध्याननी धारे,

 सुरनरना मन मोहे रे. लागे ०१

त्रिगडे रतन सिंहासन बेसी,

चिहुं दिशे चामर ढलावे;

अरिहंत पद प्रभुतानो भोगी,

तो पण जोगी कहावे रे. लागे० २

 अमृत झरणी मीठी तुज वाणी,

 जेम आषाढो गाजे;

 कान मारग थई हियडे पेसी,

 संदेह मनना भांजे रे. लागे० ३

 कोडिगमे ऊभा दरबारे,

 जय मंगल सुर बोले;

 त्रण भुवननी रिद्धि तुज आगे,

दीसे इम तृण तोले रे. लागे०४

 भेद लहुं नहि जोग जुगतिनो,

 सुविधि जिणंद बतावो;

 प्रेमशुं ‘कान्ति’ कहे करी करुणा,

 मुज मनमंदिर आवो रे. लागे०५