તાર મુજ તાર મુજ તાર જિનરાજ તું, આજ મેં તોહિ દેદાર પાયો;

સકલ સંપત્તિ મળ્યો આજ શુભદિન વળ્યો,

સુરમણિ આજ અણચિંત પાયો.

તાહરી આણ હું શેષ પરે શિર વહું,

નિરવહું ભવભવે ચિત્ત શુદ્ધે; ભમતાં ભવકાનને સુરતરુની પરે,

તું પ્રભુ! ઓળખ્યો દેવ બુદ્ધે. અથિર સંસારમાં સાર તુજ સેવના,

દેવના દેવ! તુજ સેવ સારે; શત્રુ ને મિત્ર ભાવે બેહુ ગણે,

ભક્તવત્સલ સદા બિરુદ ધારે. તાહરા ચિત્તમાં દાસ બુદ્ધે સદા,

હું વસું એહવી વાત દૂરે; પણ મુજ ચિત્તમાં તુંહિ જો નિત વસે

 તો કિશું કીજિયે મોહ શૂરે. તું કૃપાકુંભ ભગવંત! તું,

સકલ ભવિલોકને સિદ્ધિદાતા;

ત્રાણ મુજ પ્રાણ મુજ શરણ આધાર તું,

તું સખા માત ને તાત ભ્રાતા. આતમરામ અભિરામ અભિધાન તુજ,

સમરતાં દાસના દુરિત જાવે; તુજ વદન ચંદ્રમા નિશદિન પેખતાં,

નયન ચકોર આનંદ પાવે.

વિશ્વસેનકુલ કમલ દિનકર જિશ્યો, મન વસ્યો માત અચિરા મલ્હાયો;

શાન્તિ જિનરાજ! શિરતાજ દાતારમાં, અભયદાની શિરે જગ સવાયો.

લાજ જિનરાજ! અબ દાસની તો શિરે, અવસરે મોહશ્યું લાજ પાવે;

પંડિતરાય કવિ ધીરવિમલ તણો, ગુણ ‘જ્ઞાનવિમલાદિ’ ગાવે.