તારક બિરુદ સુણી કરી, હું આવી ઊભો દરબાર;
પ્રભુ! ઘણી તાણ ન કીજિયે, મુજ ઉતારો પાર,
શ્રી શ્રેયાંસ સાહિબા…||૧||
કાળાદિક દૂષણ દાખતાં, દાતારપણું કિમ થાય;
જો વિણ અવલંબન તારીએ, જગ સઘળો તો જશ ગાય.||૨||
બાળકને સમજાવવા, કહેશો ભોલામણી વાત;
પણ હઠ કીધી મૂકીશ નહિ, વિણ તાર્યે ત્રિભુવન તાત.||૩||
જો મન તારણનું છે, તો ઢીલ તણું શું કામ;
ચાતક નિર્મૂક દુષણે, થઈ મેઘ ઘટા જગશ્યામ.||૪||
તુજ દરિસણથી તાહરો, હું કહેવાયો જગમાંય;
હવે મુજ કુણ લોપી શકે, બળિયાની ઝાલી બાંય.||૫||
વિષ્ણુકુમાર વાલેસરુ, પ્રભુ સિંહપુરીનો રાય;
લાખ ચોરાસી વરસનું, પ્રભુ પાળ્યું પૂરણ આય.||૬||
