તારી મૂરતિનું નહિ મૂલ રે, લાગે મને પ્યારી રે;

તારી આંખડીએ મન મોહ્યું રે, જાઉં બલિહારી રે.||૧||

 

ત્રણ ભુવનનું તત્ત્વ લહીને, નિર્મળ તુંહી નિપાયો રે;

જગ સઘળો નિરખીને જોતાં, તારી હોડે કો નહિ આયો રે.||૨||

 

ત્રિભુવન તિલક સમોવડ તારી, સુંદર સુરતિ દીસે રે;

કોડી કંદર્પ સમ રૂપ નિહાળી, સુર નરના મન હીંસે રે.||૩||

 

જ્યોતિ સ્વરુપી તું જિન દીઠો, તેને ન ગમે બીજું કાંઈ રે;

જ્યાં ત્યાં પૂરણ સઘલે, દીસે તુંહી જ તુંહી રે.||૪||

 

તુજ મુખ જોવાને રઢ લાગી, તેને ન ગમે ઘરનો ધંધો રે;

આળપંપાળ સવિ અળગી મૂકી, તુજશું માંડ્યો પ્રતિબંધો રે.||૫||

 

ભવસાગરમાં ભમતાં ભમતાં, પ્રભુ પાર્શ્વનો પામ્યો આરો રે;

કહે બાંહ્ય ગ્રહીને, સેવક પાર ઉતારો રે.||૬||