વીર જિનેશ્વર ચરણે લાગું, વીરપણું તે માંગું રે;

મિથ્યા મોહ તિમિર ભય ભાગ્યું, જીત નગારું વાગ્યું રે.||૧||

 

છઉમત્થ વીર્ય લેશ્યા સંગે, અભિસંધિજ મતિ અંગે રે;

સૂક્ષ્મ ક્રિયાને રંગે, યોગી થયો ઉમંગે રે.||૨||

 

અસંખ્ય પ્રદેશે વીર્ય અસંખે, યોગ અસંખિત કંખે રે;

પુદ્ગલગણ તિણે લેશ્યા વિશેષે, યથાશક્તિ મતિ લેખે રે.||૩||

 

ઉત્કૃષ્ટ વીર્ય નિવેશે, યોગક્રિયા નવિ પેસે રે;

યોગતણી ધ્રુવતાને લેશે, આતમ શક્તિ ન ખેસે રે.||૪||

 

કામવીર્ય વશે જિમ ભોગી, તિમ આતમ થયો ભોગી રે;

શૂરપણે આતમ ઉપયોગી, થાયે તેહ અયોગી રે.||૫||

 

વીરપણું તે આતમઠાણે, જાણ્યું તુમચી વાણે રે;

ધ્યાન વિન્નાણે શક્તિ પ્રમાણે, નિજ ધ્રુવપદ પહિચાણે રે.||૬||

 

આલંબન સાધન જે ત્યાગે, પર પરિણતિને ભાગે રે;

અક્ષય દર્શન જ્ઞાન વૈરાગે, “આનંદઘન’ પ્રભુ જાગે રે.||૭||