વિમલ જિન વિમલતા તાહરીજી, અવર બીજે ન કહાય;

લઘુ નદી જિમ તિમ લંઘીએજી, પણ સ્વયંભૂરમણ ન તરાય.||૧||

 

સયલ પુઢવી ગિરી જલ તરુજી, કોઈ તોલે એક હત્થ;

તેહ પણ તુજ ગુણગણ ભણીજી, ભાખવા નહિ સમરથ.||૨||

 

સર્વ પુદ્રલ નભ ધરમનાજી, તેમ અધર્મ‌ પ્રદેશ,

તાસ ગુણ ધર્મ પજ્જવ સહુજી, તુજ ગુણ ઈક તણો લેશ.||૩||

 

એમ નિજ ભાવ અનંતનીજી, અસ્તિતા કેટલી થાય;

નાસ્તિતા સ્વ પર પદ અસ્તિતાજી, તુજ સમ કાળ સમાય.||૪||

 

તાહરા શુદ્ધ સ્વભાવનેજી, આદરે ધરી બહુમાન;

તેહને તેહીજ નીપજેજી, એ કોઈ અદ્ભુત તાન.||૫||

 

તુમ પ્રભુ તુમ તારક વિભુજી, તુમ સમો અવર ન કોઈ;

તુમ દરસણ થકી હું તર્યોજી, શુદ્ધ આલંબન હોય.||૬||

 

પ્રભુ તણી વિમલતા ઓળખીજી, જે કરે થિર મન સેવ;

“દેવચંદ્ર’ પદ તે લહેજી, વિમલ આનંદ સ્વયમેવ.||૭||