જગત દિવાકર જગત કૃપાનિધિ, વાહલા મારા!

સમવસરણમાં બેઠાંરે; ચૌમુખ ચઉવિહ ધર્મ પ્રકાશે,

તે મેં નયણે દીઠા રે. ભવિક જન હરખો રે, નિરખી શાંતિ જિણંદ;

ઉપશમ રસનો કંદ, નહિ ઈણ સરખો રે. ॥੧॥

પ્રાતિહાર્ય અતિશય શોભા, વા૦મા૦ તે તો કહિય ન જાવે રે;

ઘૂક બાલથી રવિ કર ભરનું, વર્ણન કિણુ પર થાવે રે. ५०॥२॥

વાણી ગુણ પાંત્રીશ અનોપમ, વા૦મા૦ અવિસંવાદ સરુપે રે;

ભવદુઃખ વારણ શિવસુખ કારણ, શુદ્ધ ધર્મ પ્રરુપે રે. ભ૦||૩||

દક્ષિણ પશ્ચિમ ઉત્તર દિશિમુખ, વા૦મા૦ ઠવણા જિન ઉપગારી રે;

તસુ આલંબન લહિય અનેકે, તિહાં થયા સમકિત ધારી રે. ભ૦૪॥

ષટ નય કારજ રુપે ઠવણા, વા૦મા૦ સગ નય કારણ ઠાણી રે;

નિમિત્ત સમાન થાપના જિનજી, એ આગમની વાણી રે. ભ૦િ।।૫।।

સાધક તીન નિક્ષેપા મુખ્ય, વા૦મા૦ જે વિણુભાવ ન લહિયે રે;

ઉપગારી દુગ ભાષ્યે ભાખ્યા, ભાવ વંદકનો ગ્રહીયે રે. ભ૦।।૬।।

ઠવણા સમવસરણ જિન સેંતી, વા૦મા૦ જો અભેદતા વાધી રે;

એ આત્માના સ્વ સ્વભાવ ગુણ, વ્યક્ત યોગ્યતા સાધી રે. ભ૦।।૭।।

ભલું થયું મેં પ્રભુ ગુણ ગાયા, વા૦મા૦ રસનાનો રસ લીધો રે

 “દેવચંદ્ર’ કહે માહરા મનનો, સકળ મનોરથ સિધો રે. ભ૦।।૮।